Böyle bir durumda ben, Şiddetsiz İletişimi rehber alarak kızgınlığımın veya başka
duygularımın bana işaret ettiği ihtiyaçlarımla bağlantı kuruyorum.
Bu sebeple hiç kimseye kızgınlığım uzun sürmüyor.
Çünkü sorumluluk alıyorum. Biliyorum ki o insan benim duygumun nedeni değil
sadece uyaranı.
Kendimle kurduğum bu seviyede bağlantı, gücü bana empoze edildiği şekilde dış
motivasyonda aramak yerine içimde bulmamı sağlıyor. O özlediğim içi dolu
“ÖZGÜVENİMİ” destekliyor.
Sonrasında diğer insanın ne olduğundan bağımsız, onu nesneleştirmeden, onun
insan haliyle yine Şiddetsiz İletişim rehberliğinde bağlantı kuruyorum. Bu insan ne
hissediyor ? Neye İhtiyacı var ? Hangi ihtiyaçlarını karşılamak için bu boktan
stratejilerle eyleme geçiyor ? Bu eylemle bu güzel ihtiyaçlarını, arzularını hiç
karşılayamayacağını garanti ediyor. Ve en önemlisi bunun farkında bile değil.
İşte burası gönül gözümle onun gönlünü gördüğüm veya kendi geçmiş acımla
bağlantı kurabildiğim için onu da geçmiş acılarıyla görebildiğim ve kendime huzuru,
şefkati hediye ettiğim bir durum.
O insanın davranışını “ONAYLAMIYORUM” sadece “ANLIYORUM”.
“YAPMADIĞINI” değil “YAPAMADIĞINI” görüyorum. Elbette bu konuşmacının da
yapamadığını görüyorum.
Bundan sonrası ise biliyorum ki, bu kişiyi değiştirme gücüm yok, şükür en sonunda
bunu kabul edebildim. Ve bu insanla “İLİŞKİMİ” değiştirebilirim.
Ne yapayım da bu insanın ihtiyaçlarını karşılarken seçtiği stratejilerden ben kendimi
koruyayım. Çünkü o seçtiği stratejilerle zarar verdiğinin henüz farkında değil.
Sevgice💫
Zihinden Kalbe
CNVC Sertifikalı Eğitmen
